پنج شنبه 86 آذر 1 , ساعت 1:56 عصر
به نام حضرت دوست
می خواهم تا انجا که نفس دارم نامت را فریاد بزنم....
می خواهم انقدر صدایت کنم تا طنین فریادم عرش را به لرزه در اورد....
می خواهم انگاه که صدایم را شنیدی برایت همه درد دلهایم را که همچون رودی بی انتهاست بر کویر چهره ام جاری کنم تا انگاه که قوتی برایم نماند...............
تا ان روز انقدر به انتظار می نشینم که خزان نیستیت جامه سبز هستی بر تن کند وگلگونه ات رنگ زردش را با سرخ ارغوانی معاوضه کند
اه ................
اما نمی دانم .................
تا کی باید چشم انتظارت بمانم.........
اگر چه انتظارت نیز شیرین است.....
نوشته شده توسط مریم تقی زاده | نظرات دیگران [ نظر]
|
مریم تقی زاده مریم تقی زاده کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی وبلاگ آوای بی نفس مجموعی ار دلنوشته ها و دلتنگی ها ویادگار ایام تنهایی من است |